Fragment uit Hoofdstuk 3.
Marcus begon te spreken.
“Al heel lang houd ik mij bezig met het onderzoeken van de talloze mogelijkheden die de menselijke geest te biedenheeft. Op deze ontdekkingsreis ben ik door de kleurrijkste innerlijke gebieden getrokken en raakte in toenemende mate gefascineerd door de steeds opnieuw opdoemende kansen die de menselijke geest te bieden heeft. Deze blijkt onuitputtelijk in zijn mogelijkheden te zijn. Eén vraag, die me steeds weer in het bijzonder bezighield, was wat in diepste wezen nu eigenlijk de aard was van de werkelijkheid waarin ik leefde. Je zult je die vraag vast zelf ook wel eens gesteld hebben.”
Ik knikte instemmend. “Het antwoord op die vraag is niet zomaar één, twee, drie te geven, maar het onderzoek dat er op volgde leverde me wel een aantal verrassende inzichten op. Hoe meer ik namelijk naar de aard van de werkelijkheid vroeg, des te verder werd ik in de diepte van mijn geest getrokken en des te opmerkelijker werden mijn inzichten.
Eén van de meest indringende ontdekkingen die ik in de loop van mijn zoektocht deed was, dat de aard van de werkelijkheid altijd weer samenviel met de wijze waarop ik over die werkelijkheid dacht.”
“Wat bedoel je daarmee?” vroeg ik nogal verbaasd.
“Ik begrijp je verwondering en ik zal je uitleggen wat ik bedoel,” sprak Marcus geduldig en vervolgde zijn relaas.
“Werkelijkheid is niet alleen de fysieke wereld die je waarneemt, maar omvat ook diverse andere levensvelden. In het verloop van mijn uiteenzetting zal je duidelijk worden welke deze velden zijn, maar voor het moment is het van belang om te weten dat de fysieke werkelijkheid maar een miniem onderdeel van de totale schepping is. Er zijn, met andere woorden, diverse dieper gelegen velden van bestaan, die de fysieke werkelijkheid zoals we deze ervaren vormgeven. Ieder veld representeert op zijn eigen karakteristieke wijze een aspect van het scheppingsgebeuren, en daarom is werkelijkheid iets dat veel complexer is dan de meeste mensen denken. Denken speelt in dit geheel een allesbeslissende rol. Vandaar dat ik zeg dat de aard van de werkelijkheid samenvalt met de wijze waarop er over wordt nagedacht. Probeer je nu maar eens voor te stellen hoe deze zienswijze zich verhoudt tot een populaire wereldbeeld dat beweert dat de fysieke wereld de enig denkbare werkelijkheid is en dat deze onafhankelijk bestaat van de manier waarop er over gedacht wordt. Je bent dan al gauw door je mogelijkheden heen om je leefwereld te verklaren, en dat is precies waar veel materialistisch georiënteerde mensen mee worstelen. Zij menen dat alle verklaringen voor het bestaan van de materiële wereld zich dienen te bevinden binnen zijn eigen veld. Daardoor lopen ze keer op keer vast in hun wereldconcepten. Kun je je tot zover vinden in mijn verhaal?”
“Jazeker, antwoordde ik instemmend.”
“Goedzo, dan zal ik nu wat dieper op deze materie ingaan,” sprak Marcus en vervolgde zijn betoog.
“Eén van de fraaie dingen van deze tijd is dat wetenschap en religie elkaar steeds dichter naderen. Wetenschap onthult de laatste eeuw dingen die een sterke overeenkomst hebben met wat door zieners en mystici al eeuwenlang beweerd wordt, al zal niet iedere wetenschapper het met deze bewering eens zijn. Vooral de bevindingen van de kwantummechanica komen verbijsterend dicht bij wat al eeuwenlang in de esoterie begrepen wordt. Sterker nog, toen ik me daarin ging verdiepen deed ik prachtige ontdekkingen die mijn hele inzicht in de wereld deed veranderen. Voordat ik je deelgenoot kan maken van deze ontdekking moet ik je eerst het één en ander vertellen over de wereld van de kwantummechanica.
Ik begrijp lang niet alles van wat deze onthult, maar als er iets is dat mij daarin altijd buitengewoon heeft geïntrigeerd, dan is het wel de zogeheten golf – deeltjes dualiteit. Dit verschijnsel komt op het volgende neer. Volgens de wetenschap is materie opgebouwd uit atomen, die op hun beurt weer bestaan uit zogeheten subatomaire bouwstenen. Met het karakter van deze bouwstenen is iets bijzonders aan de hand. Wat is namelijk het geval? Tijdens experimenten bleek namelijk dat dezelfde subatomaire bouwstenen zich in sommige gevallen als deeltjes gedroegen, maar in andere als golven.
Een deeltje moet je je hier voorstellen als een soort biljartbal met een vaste plaats in de wereld. Het bevat tastbare materie en je kunt het dus als het ware aanraken. Met een golf daarentegen wordt hier een uitgestrekt immaterieel patroon zonder vaste locatie bedoeld. Het bevat alle informatie over het subatomaire verschijnsel. De golf kan ons dus alles vertellen wat we willen weten over de betreffende bouwsteen, maar heeft niet zijn materiële gestalte. Het is iets volkomen ongrijpbaars.
Dat beide uiteenlopende kenmerken verenigd zijn in één en dezelfde subatomaire bouwsteen verbaast je misschien niet, maar toch is dit iets zeer opmerkelijks. Want voordat deze ontdekking werd gedaan, waren de geleerden het er over eens dat iets enkel één van beide hoedanigheden kon hebben. Iets gedroeg zich of als deeltje, of als golf, maar niet als beide. Die twee waren voor hen zo tegengesteld van aard dat je ze niet beide als eigenschap van hetzelfde subatomaire fenomeen zou mogen verwachten. En nu ineens, bleek dat wel het geval te zijn.
Het hele wereldbeeld van de wetenschap maakte een enorme revolutie door en de gevolgen waren zeer ingrijpend. Er was niet langer sprake van een eenduidige werkelijkheid, maar deze werd afhankelijk van de wijze waarop er werd waargenomen. Afhankelijk daarvan gedroegen subatomaire verschijnselen zich als golf of als deeltje. Wanneer het deeltje werd waargenomen, dan had men iets tastbaars met een zekere plaats in de wereld. Zodra echter een experiment het golfgedrag blootlegde werd men geconfronteerd met iets dat eigenlijk een volkomen abstract karakter bleek te hebben en wat men geen vaste locatie kon geven. In feite bleek het golfkarakter volkomen onzichtbaar te zijn en enkel een tendens tot bestaan te weerspiegelen. Het had een meer theoretisch karakter. Dat bracht de wetenschappers ertoe om de golf nader te definiëren. Hij kreeg zelfs een andere naam, namelijk kwantumgolf. In deze kwantumgolf ligt als het ware de kennis omtrent de betreffende subatomaire bouwsteen opgeslagen. Die informatie is weliswaar aanwezig maar heeft zich nog niet gemanifesteerd. Wonderbaarlijk, hè?
Omdat kwantumgolven onzichtbare fenomenen zijn met een louter informatief karakter, beschrijven ze als het ware de te verwachten verschijning van materie. Deze informatie komt echter pas tevoorschijn wanneer we er een passende waarneming van doen. Met andere woorden, zodra er op een bepaalde manier naar gekeken wordt, verdwijnt het hele golfpatroon en wordt zijn materiële equivalent zichtbaar. Nogal mistig, nietwaar, maar toch is dit één van de meest opzienbarende ontdekkingen die de moderne natuurwetenschap heeft gedaan. Het vertelt namelijk iets heel bijzonders, en dat is dat de materiële wereld pas tot leven komt op het moment dat er iemand is, die er vanuit een bepaalde invalshoek naar kijkt.
We worden dus geconfronteerd met een wereldbeeld waarin immateriële golven zich bij sommige waarnemingen ineens manifesteren als materiële deeltjes. Voor mij is nu de vraag wat het werkelijke karakter van die golf is en waar deze zich bevindt voor er naar gekeken wordt. Over het deeltje bestaat in dit verband geen onzekerheid. Dat is er zodra het wordt waargenomen en zijn bestaan vinden we terug in wat we de fysieke werkelijkheid noemen. Kun je dit nog volgen?”
“Het kost me enige moeite, maar ik geloof dat ik de essentie begrijp.”
“Dat is voor het moment voldoende. Ik beloof je dat het verder niet al te technisch zal worden. Dat is trouwens niet mogelijk, want daar heb ik zelf ook niet bepaald een hoofd voor. Maar goed, we waren gebleven bij de vraag, waar we de golf zouden moeten plaatsen om hem zo te kunnen begrijpen. Per slot van rekening moeten we de oorsprong van iets kennen om het beter te kunnen bevatten. De geleerden echter, zijn het er nog niet helemaal over eens waarin de golf zijn oorsprong vindt. Ik zal je niet vermoeien met de verschillende theorieën daarover, de meeste daarvan kan ik amper zelf volgen, maar wel wil ik je vertellen hoe dit alles heeft bijgedragen tot mijn bijzondere ontdekking. Want wat is het geval. Er zitten namelijk in het zojuist geschetste beeld prachtige aanknopingspunten voor de beschrijving van onze spirituele werkelijkheid.”
Hier stopte Marcus even en keek voor zich uit. Kennelijk wilde hij tijd maken om het verhaal beter zijn weg te laten vinden. Ik was hem daar dankbaar voor.
EN BESTEL OF LEEN NU DIT BIJZONDERE E-BOOK |