Fragment uit Hoofdstuk 8.
Toen Marcus na een uur terugkwam keek hij mij aan en vroeg of ik weer klaar was voor het vervolg van de les. De rustperiode had het nieuwe besef in mij geïntensiveerd, en het gevoel van diepe verbondenheid met de hele wereld werd al maar sterker. Ik was klaar om verder te gaan met de les en knikte instemmend.
“Uit het voorgaande,” begon Marcus meteen, “kun je afleiden dat de wereld nooit opgedeeld kan worden in fragmenten, maar zich altijd gedragen zal als één vloeiend geheel waarin gebeurtenissen verschijnen als golven op het oppervlak van een immense oceaan.
Niemand is in staat om deze heelheid te doorbreken, hoezeer hij daar ook zijn best voor doet. Wanneer je om je heen kijkt zul je zien hoe weinig mensen er zijn die dit begrijpen. Zovelen zijn bezig om de wereld voor zichzelf op te delen in voor hen hanteerbare brokken, om deze vervolgens tegen elkaar uit te spelen. Ze zien niet in hoezeer dit henzelf schaadt, en steeds verder afbrengt van het besef van vrede en harmonie dat eigenlijk altijd voorhanden is. Maar laten we ons met al de gevolgen daarvan op dit moment niet te zeer bezig houden. Het is beter om te ondervinden hoe een diep doorvoeld besef van eenheid met alles, de enige manier is waarop je werkelijke liefde kunt leren kennen. Ik denk dat je dat nu wel begrijpt.”
Ik knikte instemmend en hoopte dat Marcus verder zou gaan, en zo met zijn woorden de ruimte in mijn geest verder zou vergroten. Hierin werd ik niet teleurgesteld.
“Wanneer je de enorme kracht van liefde op zijn juiste waarde weet in te schatten,” vervolgde hij, “dan zul je ontdekken dat jij in feite in de hele wereld aanwezig bent en de wereld in jou. Dit is een verbazingwekkend feit, maar volledig waar. Liefde is niet meer of minder dan de realisatie van dit feit in je leven. Je kunt bedenken welke consequenties dit allemaal voor jou zou kunnen hebben. Immers, je bent in één klap de mogelijkheid kwijt om de verantwoordelijkheid voor de dingen, waarmee jij geconfronteerd wordt, bij anderen neer te leggen. Jij bent zelf volledig verantwoordelijk voor alles wat in jouw leven verschijnt. Hoewel dit op het eerste gezicht wellicht wat angstwekkend lijkt, is dit in wezen een prachtig geschenk. Jij, en jij alleen bent verantwoordelijk en juist daarom heb je de macht om geheel op eigen wijze inhoud te geven aan jouw bijdrage in deze wereld. Je bent dus de beweger van je eigen oceaangolf. Jouw grootheid schuilt er juist in, dat je met jouw scheppingen de wereld vormgeeft op een wijze die je zelf verkiest. Ik kan hier niet voldoende de nadruk op leggen.
Maar dit brengt me tegelijkertijd bij een ander universeel feit en dat is het volgende.
Omdat alles met alles verbonden is, is tijd een illusoir gegeven. Je bent gewend om in termen van tijd te denken, omdat dit het verloop van al de wordingsprocessen beschrijft. Maar in wezen bestaan deze wordingsprocessen niet voor jou. Voor jou geldt enkel het huidige moment, waarin jij de gelegenheid krijgt om dingen in beweging te zetten. Het ‘Nu’ is voor jou het enige dat er toe doet. Het ‘Nu’ is het geconcentreerde handelingsmoment. Hier worden verleden en toekomst met elkaar verbonden in het enige tijdsmoment dat werkelijk concreet bestaat.
Daarom is het belangrijk om in het Nu te leven!”
Er viel een korte stilte, waarin Marcus leek na te denken over de juiste voortzetting.
“Eigenlijk,” hernam hij, “vind ik dit een goed moment om een pauze in te lassen en je daarmee de gelegenheid te geven alle informatie even goed te verteren. Maar wellicht maak je daar bezwaar tegen.”
“Nee, in het geheel niet,” antwoordde ik. “Ik heb het gevoel dat je een hele nieuwe laag in mijn denken hebt aangeboord. Hoewel ik nieuwsgierig ben naar wat je verder hierover te vertellen hebt, denk ik dat ik wel wat tijd zal kunnen gebruiken om de geboden informatie verder te verwerken.”
“Dan is dat dus geregeld en zou ik willen voorstellen om een paar uur te pauzeren en daarna weer door te gaan. Maar voordat we deze sessie afsluiten heb ik weer een illustratie voor je, die de informatie van vandaag voor je ankeren zal.”
Marcus liep naar de slaapkamer en kwam terug met de volgende illustratie, die hij aan mij gaf.

Liefde verbindt alles.

Ik bekeek de afbeelding en ontdekte dat dit een prachtige weergave was van de wereld als een organisch geheel van onderling samenhangende delen, welke door de kracht van liefde werd samengebonden. Ik bedankte Marcus zonder er verder vragen over te stellen. Hij stond op, klopte me vriendschappelijk op de schouder, pakte zijn jas en liep naar buiten, waar het inmiddels wat zachter was gaan regenen. Ik bleef alleen achter bij het vuur en mediteerde over de zojuist ontdekte macht van liefde.

EN BESTEL OF LEEN NU DIT BIJZONDERE E-BOOK